چه با شوق میخوانم چشمانت را

و چه عاشقانه گرفته ایم دستهای هم را

گفتی دستهایم گرم است،

گفتم عزیزم این چشمهای تو است که مرا به آتش کشیده است...

دیدی اخرمرا لمس کردی !
ولی حیف ...

.

.

.

سنگ قبره من احساس ندارد.

بوسه های تو
گنجشککان پر گوی باغند

...

و تنت
رازی ست جاودانه
که در خلوتی عظیم
با منش در میان می گذارند

تن تو آهنگی ست
و تن من کلمه ئی ست که در آن می نشیند
تا نغمه ئی در وجود اید :
سرودی که تداوم را می تپد

در نگاهت همه مهربانی هاست :
قاصدی که زندگی را خبر می دهد
و در سکوتت همه صداها :
فریادی که بودن را تجربه می کند

(احمد شاملو)