آيينه در جواب من باز سكوت مي کند . . . باز مرا چه مي شود ؟ اي تو حقايقم بگو

اين شفق است يا فلق ؟ مغرب و مشرقم بگو

من به کجا رسيده ام ؟ جان دقايقم بگو

آيينه در جواب من باز سكوت مي کند

باز مرا چه مي شود ؟ اي تو حقايقم بگو

جان همه شوق گشته ام طعنه ي ناشنيده را

در همه حال خوب من با تو موافقم بگو

پاك کن از حافظه ات شور غزلهاي مرا

شاعر مرده ام بخوان گور علايقم بگو

با من کور و کر ولي واژه به تصوير مكش

منظره هاي عقل را با من سابقم بگو

من که هر آنچه داشتيم اول ره گذاشتم

حال براي چون تويي اگر که لايقم بگو

يا به زوال مي روم يا به کمال مي رسم

يكسره کن کار مرا بگو که عاشقم بگو

(محمد علی بهمنی)