خورشید خانم سر می کشید از پشت بوم آروم

اون از دلامون خبر داشت ذره ای هرکی غم داشت

خورشید غم داشت

خدایا چنان عاشقم کن مرا
که از زجر این بند گردم رها
و از اشتیاق وصال و لقا
من از خویشتن هم بگردم جدا
چنان صیقلی ده دلم را خدا
که چشم دل از آن بگیرد جلا
به هر دم برآید ز جانم ندا
خدایا خدایا خدایا خدا
دمی بر نیاسایم از دوریت
نباشم از این درد یک دم جدا
گر ابلیس قسم خورده گمره کند
چنان عزتم ده که نآید روا
به وقت خوشیهای کاذب مرا
مصونم بدار از بد و از خطا
من از این خوشی نیست هیچم رضا
که فردوس باشد مرا جایگاه
کسی کاو شود عاشقت ای خدا
به ساز نی ام او شود هم نوا
کجا یابد او چون تویی ای خدا؟
که در عشق او ناید هیچ انقضا؟
چنین چند گفتم از عشق خدا
وگر صخره باشد بیاید صدا
دریغا که آدم خورد این نمک
ولی بشکند توبه ها ای بسا
 

(احسان ضامنی)

برای دیدن عکس در اندازه واقعی بر روی آن کلیک کنید

اون که یه وقتی تنها کسم بود

تنها پناه دل بی کسم بود

تنهام گذاشتو

رفت از کنارم

از درد دوریش من بیقرارم...!

برای دیدن عکس در اندازه واقعی بر روی آن کلیک کنید

ايستاده ام

تنها

پشت ميله هاي خاطرات ديروز

اينجا

انگشت هايم را مي شمارم

يک.

دو..

سه...

ودست هاي تو در هم فرو رفته اند

تو

غزل را مشت مشت به حراج گذاشتي

که مهرباني ات را ثابت کني

ولی

ولي نفهميدي که من

آن سوي خيابان

انتظارت را مي کشم

تو بي وقفه فرياد کشيدي

ومن

ديگر آزارت نمي دهم

زين پس

قصه هايم را براي هيچ کس تعريف نمي کنم

مطمئن باش

هنوز هم قافيه را به چشمان تو

مي بازم

مطمئن باش!