اي به داد من رسيده

تو روزای  خودشکستن

ای چراغ مهربونی

تو شبای  وحشت من

اي تبلور حقيقت

توي لحظه هاي ترديد

تو شب و از من گرفتي

تو منو دادي به خورشيد

اگه باشي يا نباشي

براي من تكيه گاهي

ميون اين همه دشمن

تو رفيقي جون پناهي...

دانی که دل غمزده را لعل تو خون کرد

خون کرد و فراق تو اش از دیده برون کرد

خلوتگه دل جای هوس بود از این پیش

عشقت به درون آمد و اغیار برون کرد

دیوانه مجویی به همه شهر که ما را

گیسوی چو زنجیر تو پابست جنون کرد

حیرت برم از آنکه به زلف تو زند دست

کاین مار سیه را زچه افسانه فسون کرد

ما روز ازل شیفته ی روی تو بودیم

آشفته سر زلف تو ما را نه کنون کرد

(فرصت شیرازی)

می خواهم بگذرم
بگذرم از هر آنچه که تو ندیدی و من احساس کردم
تو نشنیدی هر چند بار که من گفتم و تکرار کردم
ساختم و تو خراب کردی
و من چقدر تشنهء شنیدن حرفهایی بودم که تو هرگز نزدی

اشک ریختم
برای روزهایی که چه نیازمند تو در کنارم بودم
برای خودم که چگونه غرق تو شدم

و بیاد آوردم
خودم را
که چگونه پر از تفکرات ارغوانی بودم
چگونه پرواز را دوست داشتم
و تو را
که بالهای مرا شکستی
همچون قلبم

می خواهم بگذرم
از تو!
از عشق ویران کنندهء تو
از منی که با تو بوجود میامد
و چه غریب بود
قلب این پرنده امروز از پیش تو پرواز خواهد کرد

(فری ناز آرین فر)

آرام میبارد باران
...ببار بر من ای باران
قطره های باران بر صورتم می خورند
من چترم را میبندم و کنار میگذارم و خودم را به باران میسپارم
باران با قطره هایش چهره ام را نوازش میکند
بر لبانم مینشیند
چشمانم را میبندم
صورتم را بوسه باران میکند
بر گردنم میلغزد و روی شانه هایم مکثی میکند
مرا از عشق خیس کن باران
از شهوت لبریز کن باران
...قطره های باران به آرامی از شانه هایم پایین می روند
...
باران روی تمام بدنم نشسته است
باران شدید می شود
لباس بر اعضای بدنم می چسبد
...مثل زندانی که برای بوییدن آزادی صورت خود را به میله های زندان می چسباند، بدنم خود را به لباسها می چسباند
...
یک رعد
...و ناگهان باران بند میاید
...و احساس آرامش مطلق

(فری ناز آرین فر)

هنوزم راه برگشتن، به روز روشنو دارم

   اگه از این شب تاریک یه جوری دست بردارم

هنوزم ردپای من، رو برفایِ زمستونه

  شاید بازم امیدی هست که برگردم به اون خونه

  کمک کن، سایه وحشت، جوونیمو قرق کرده

  دلم بی لمس عشق تو، همش این گوشه بغ کرده

توی تاریکی مطلق، یه روزی راهو گم کردم

کمک کن با صدای تو، به دنیای تو برگردم

یه راهی پیش روم وا کن، دوباره فکر آغازم

  میخوام پیروز شم اینبار، به این دشمن نمیبازم

  از این دوری، از این زندون، از این زنجیر بیزارم

چه کاری با خودم کردم، چرا سر درنمیارم