تا کجا باید رفت
    تا کجا باید برد
    کوله باری را به نام زندگی
    که درونش آرزوها هم گدایی می کنند
    تا کجا باید گریخت
    از حضور سردِ مرگ
    از هجوم وحشت ودلواپسی
    از شبیخون حماقت در هوس
    تا به کی باید شنید
    یک ترانه را ز جنس خاطره
    از هزاران فرسخ احساس گناه
    از هزاران فاصله تکرار ِغم
    تا به کی باید ببینم
    این همه دلخستگي را
    وبمانم همچنان پا برجا
    تا به کی ...

خسته ام
خسته ام از زندگی
خسته گشتم بنده ها را بندگی
خوب رویان جهان را بردگی
اشک سرد بر رخ از این افسردگی
از نــــگاه دوست با شرمنـــــــــدگی
از صدای گریــــــه با درمانــــــــدگی
برده اید از یاد بـــــــــــوی سادگی
پوشش عالم شده آلودگی
اشک بارد نیست باران حاجت بارندگی
مرده اند مردان چه شد مردانگی
این همه باشد فقط رازی از این دلخستگی