دخترک رفت تک و تنها ، رفت از این دیار غربت ، رفت یه جائی که تو شهرش ، مرده باشه غم و نفرت

توي فصل سرد پائيز
توي سرماي زمستون
دخترك تنها وخسته
ميشينه كنج خيابون
تو دل كوچيك و نازش
طفلكي يه دنيا درده
چشماشو ببين چه سرخن
آخه بازم گريه كرده
رو لباس پاره پورش
دونه هاي سرده برفه
مي بيني ساكته اما
تو دلش يه دنيا حرفه
خيلي وقته كه لباشو
كسي خندون نمي بينه
آره رسم روزگاره
بايد از غصه بميره
قلب كوچيك و ظريفش
از غمو تنهايي يخ بست
كسي انگار توي اين شهر
نمي گيره از كسي دست
واي از اين هجوم سرما
واي از اين سكوت و نفرت
توي اين شهرو هياهو
كوكجاست عشقو صداقت
كو كجاست دستاي مردي
كه بگيره دست اونو
كو كجاست خورشيد گرمي
كه روشن كنه زمينو
نفساي گرم ودستاش
ديگه از سرما بريده
دخترك رو بعد از اون شب
ديگه هيچ كسي نديده
دخترك رفت تك و تنها
رفت از اين ديار غربت
رفت يه جايي كه تو شهرش
مرده باشه غم و نفرت

(مهدی تفکر)