عصری که شرم و حق حسابش جداست

و عشق

سو ء تفاهمی ست

که با  "متاسفم"  گفتنی فراموش می شود ...

در شبی پر ستاره و آرام دختركی در عذاب می ميرد / دختركی در عذاب تنهايی ، غرق در التهاب می ميرد

در نگاه دو چشم خسته ی او زندگی موج می زد و عشق / غافل از اينكه اين همه روياست، عاقبت در سراب می ميرد

چشم هايش پر ست از حسرت، حسرت لحظه هايی رويايی / چشم هايی كه پر ز رويا بود ، آن زمان چون شهاب می ميرد

دست های نياز او آن وقت رو به سوی ستاره بالا رفت / دخترك در شكوه راز و نياز لحظه ی استجاب می ميرد

و پريشان و خسته و غمگين در خيالش كه اشتباهم چيست ؟/ اين جه جرمی ست هر زمان احساس در همين ارتكاب می ميرد

زير آوار غصه ها خم شد، آهی از عمق قلب او برخاست / بی خبر از همينكه جرمش چيست، پاسخی بی جواب می ميرد

بعد از آن لحظه های بارانی چهره اش را كشيد و قابش كرد / زير آن هم نوشت اين چهره زير آوار قاب می ميرد

آسمان پر از ستاره و صاف از ستاره، تهی شد و غمگين / زير رگبار آسمان آن شب، دختركی در عمق خواب می ميرد

در اين گذرگاهبگذار خود را گم كنم در عشق

بگذار از ره بگذرم با دوست، با‎ ‎دوست

ای همه مردم، در اين جهان به چه‎ ‎كاريد؟

عمر گرانمايه را چگونه گذرانيد؟

هر چه به عالم بود اگر به كف آريد

هيچ نداريد اگر كه عشق نداريد

وای شما دل به عشق اگر نسپاريد

گر به ثريا رسيد ، هيچ نيرزيد

عشق بورزيد

دوست بداريد !

دل من غمگین است

غصه ام سنگین است

گرچه با هم نفسم زندگی شیرین است

میل گل در من نیست

بال من خونین است

اشک غم باید ریخت

رسم دنیا این است