دیگر نمانده هیچ به جز وحشت سکوت
 دیگر نمانده هیچ به جز آرزوی مرگ
 خشم است و انتقام فرومانده در نگاه
 جسم است و جان کوفته در جستجوی مرگ
تنها شدم ، گریختم از خود ، گریختم
تا شاید این گریختنم زندگی دهد
 تنها شدم که مرگ اگر همتی کند
شاید مرا رهایی ازین بندگی دهد
تنها شدم که هیچ نپرسم نشان کس
تنها شدم که هیچ نگیرم سراغ خویش
 دردا که این عجوزه ی جادوگر حیات
بار دگر فریفت مرا با چراغ خویش
اینک شب است و مرگ فراراه من هنوز
آنگونه مانده است که نتوانمش شناخت
اینک منم گریخته از بند زندگی
با زندگی چگونه توانم دوباره ساخت ؟

(نادر نادرپور)

خدا... بودنت برای من كافی
در گذر تنهايی
چقدر وفاداری تو
هنگام بی كسي
راحت بودن من با تو ...
پيشم هستی بدون هيچ بهانه ای
گوش می دهی به من ...
نوازش تو با نسيم دعايم
دلگرمی تو در اوج دردهايم
و گريه هايم ...
چقدر با شكوه است
هنگام رحمت تو
هيچكس نيست فقط تو
و مناجات من ...

(سعید مطوری)