"پنج وارونه چه معنی دارد؟"

خواهر کوچکم از من پرسید.

من به او خندیدم.

کمی آزرده وحیرت زده گفت:

"روی دیوار و درختان دیدم!"

باز هم خندیدم.(علی بداغی) گفت:

"دیروز خودم دیدم، مهران پسر همسایه

پنج وارونه به مینو می داد."

آن قدر خنده برم داشت، که طفلک ترسید.

بغلش کردم و بوسیدم و با خود گفتم:

"بعدها، وقتی باریدن بی وقفه ی درد،

سقف کوتاه دلت را خم کرد،

بی گمان می فهمی

پنج وارونه چه معنی دارد."

رفت و سیبی آورد، نصف کردیم.

دمی خیره بر آن نیمه به نجوا می گفت:

" نکند یعنی... یعنی...همین نیمه سیب؟ "

تن آن نیمه، تب خواهش بود.

گاز زد.

خنده ی لبهای خدا را چیدم.

خیره بر نیمه ی گندیده ی خود، خندیدم.

(علی بداغی)

در جوی زمان، در خواب تماشای تو می رویم

سیمای روان، با شبنم افشان تو می شویم

پرهایم؟ پر پر شده ام

چشم نویدم ، به نگاهی تر شده ام

این سو نه!  آن سویم

و در آن سوی نگاه، چیزی را می بینم، چیزی را می جویم

سنگی می شکنم، رازی با نقش تو می گویم

برگ افتاد، نوشم باد : من زنده به اندوهم

ابری رفت، من کوهم . می پایم ، من بادم ، می پویم

در دشت دگر، گل افسوسی چو بروید، می آیم... می بویم