قلب تو پناه مهر پاک منست

وین سینه پناه مهربانی تو

ای شاخه ی سبز مهر خسته مباد

گلهای سپید شدمانی تو

از بوی بنفشگان گیسوی تو

پرواز پرستوان سرکش یاد

پروای شکیب آهوان گریز

سرشاری تک و میگساری باد

تو آینه ی سپید بخت منی

مهر تو گواه بختیاری من

ای بی تو یگانه غمگساری من

با یاد منی و یادگار منی

افسانه مهری ای به یاد تو یاد

ای سینه پناه جاودان تو باد

(م . آزاد)

قطره قطره اگر چه آب شديـم

ابـر بوديـم و آفـتاب شديـم

ساخت ما را همو که مي پنداشت

به يكي جرعه اش خراب شديم

هي مترسک کلاه را بردار

مـا کلاغـان دگر عقاب شديم

ما از آن سودن و نياسودن

سنگ زيرين آسياب شديم

گوش کـن ما خروش و خشم تو را

همچنان کـوه بازتاب شديم

اينک اين تو که چهره مي پوشي

اينک اين ما که بي نقاب شديم

مـا که اي زندگي به خاموشي

هــر سوال تو را جواب شديم

ديگر از جان ما چه مي خواهي ؟

ما که با مرگ بي حساب شديم

(محمدعلی بهمنی)

با تير و کمان غـرورت

سنگ ميـزني

بـر شيشه هاي بي قـراريم

زنگ خاطراتم را ميزني و فرار ميکني

فرصتي نيست ،فرار نکن

معني اين شيطنت ها را بگو

اين بار اگر دلت در حياط قلبم افتاد

سراغش را نگير ،پس نميدهم

به جريمه ي زنگ هايي که زدي و فرار کردي...!

گریه شاید زبان ضعف باشد

شاید خیلی کودکانه

شاید بی غرور...

اما هر وقت گونه هایم خیس می شود ؛ می فهمم

نه ضعیفـم !!!

نه یک کودکـم !!!

بلکه پر از احساسم....

تو می خندی ، حواست نیست ... من آروم می میرم

تو می رقصی و من ... عاشق شدن رو یاد می گیرم

چه جذابی ... چه گیرایی

چه بی منطق به چشمات می شه عادت کرد

توی دستای تو باید به سیگارم حسادت کرد

منو پوک می زنی آروم

خرابم می کنی از سر

رژ لب روی ته سیگار

تن من زیر خاکستر

تنم می لرزه و می ری ... حواست نیست

هوامو کام می گیری ... حواست نیست

حواسم هست و می میرم ... حواست نیست

کنارت اوج می گیرم ... حواست نیست

تو می خندی

حواست نیست